Kliknij przycisk i otwórz MENU >>
Przy ul. Kościuszki nieopodal zbiegu ul. 1 Maja i al. Niepodległości rozciąga się otwarta przestrzeń zaadaptowana m.in. na potrzeby parkingu. Jednak jeszcze kilkadziesiąt lat temu okolica ta wygląda zupełnie inaczej. Ówczesna Blumenstrasse, czyli ul. Kościuszki, kończyła się bowiem już nieco wcześniej, a w miejscu obecnego parkingu wznosił się dom wielorodzinny.

Chodzi o nieistniejący już budynek pod przedwojennym adresem „Crossener Strasse 29”, stojący wówczas w ścisłym sąsiedztwie Domu Strzeleckiego przy Crossener Strasse 30 (obecnie kościół NMP Królowej Polski przy ul. 1 Maja 31). W 1920 r. dom poddano przebudowie przez mistrza ciesielskiego Alberta Keila z siedzibą przy Frauendorfer Str. 29. Więcej w tym temacie znajdziemy w księgach wieczystych frankfurckiej dzielnicy Dammvorstadt, tom V, strona 237.

1

Zdjęcie nr 1 to rysunek ściany frontowej od strony ulicy, tj. od strony południowej. Oś pionowa biegnąca przez środek drzwiowej ościeżnicy i znajdującego się nad nią okna wyznaczała symetrię całej fasady. Na dachu widać dwa okna typu „wole oczka” oraz cztery kominy. Po lewej stronie istniała niewielka, parterowa dobudówka wykonana z drewna i zwieńczona małą wieżyczką.

2

Zdjęcie nr 2 to ściana tylna od strony dziedzińca („Hofansicht”), czyli od strony północnej, na której to przewidziano drugą parę drzwi, ale pierwotnie żadnych okien dachowych.

Przekreślenia okien na II piętrze świadczą jednoznacznie o planach wzniesienia na nowo dwóch ostatnich kondygnacji, a być może innego rozmieszczenia okien, ale i płaszczyzn dachowych.

O zaakceptowaniu planów przebudowy pod kątem urzędniczym i technicznym świadczą dwa złożone podpisy. 19 czerwca 1920 r. w imieniu nadzoru budowlanego projekt zaakceptował Otto Morgenschweis – ten sam, który wcześniej zaprojektował m.in. Stadion Wschodniomarchijski (Ostmarkstadion), znany obecnie jako stadion SOSiR w Słubicach. Dzień wcześniej projekt przyjęto również pod kątem technicznym, jednak drugi z podpisów jest nieczytelny.

3

Zdjęcie nr 3 to ściana tylna od strony dziedzińca, czyli od strony północnej, po planowanej przebudowie dwóch najwyższych kondygnacji. Plan wykonano w skali 1:100. Zaplanowane zmiany dostrzec można na rysunku dwóch ostatnich kondygnacji.

Projektant przebudowy przewidział zmniejszenie liczby okien na II piętrze z dziewięciu do siedmiu, ale przede wszystkim – powiększenie kubatury wspomnianej kondygnacji poprzez podniesienie stropu z obu stron budynku. Każda z powstałych w ten sposób wypustek posiadała po dwa okna i stosownie zmodyfikowaną połać dachu. Pod rysunkiem widnieje podpis kierownika budowy Alberta Keila.

4

Zdjęcie 4 to ściana boczna od strony wschodniej, gdzie przewidziano trzy okna wychodzące na Dom Strzelecki – dwa na poddaszu i jedno na II piętrze.

5

Zdjęcie 5. Pod projektem datowanym na marzec 1920 r. ponownie widnieje podpis kierownika budowy Alberta Keila, ale także przedsiębiorcy budowlanego z Frankfurtu nad Odrą Gustava Purpsa.

6

Zdjęcie nr 6 to już szczegółowy rzut poddasza z góry w skali 1:100. Budynek bazował na planie prostokąta o wymiarach 25 na 12,5 m, okna od południa były rozmieszczone w sposób symetryczny względem osi drzwi, ale wymiary poszczególnych pomieszczeń miały zupełnie różne szerokości.

I tak siedem pomieszczeń zewnętrznych od strony ulicy, czyli południowej miało wymiary (szerokość/ długość):
  • 3,43 na 6,30 m, 3,95 na 6,30 m, 2,75 na 6,30 m, 3,20 na 6,30 m,
  • 2,50 na 4,90 m, 3 na 4,90 m (pomniejszone na długości o przedpokój),
  • 4,80 na 3,73 m.
Pomieszczenia zewnętrzne od strony dziedzińca, czyli północnej, również w liczbie siedmiu, miały natomiast wymiary:
  • 3,80 na 5,15 m,
  • 2,85 na 3,18 m, 3,70 na 3,18 m (pomniejszone na długości o przedpokój),
  • 3,20 na 5,15 m (klatka schodowa),
  • 3,30 na 3,58 m (pomniejszony na długości o przedpokój),
  • 2,27 na 5,15 m i 4,40 na 5,15 m.
7

Dokumenty budowlane w sprawie nieistniejącego już domu przy Crossener Strasse 29 to doskonały przykład na to, że wiedzę o historii lokalnej Słubic można czerpać nie tylko z książek, starych fotografii czy pocztówek, ale i szczegółowych planów budowlanych, które do dziś zachowały się głównie w zbiorach Archiwum Miejskiego we Frankfurcie nad Odrą oraz Archiwum Państwowego w Gorzowie Wielkopolskim.

Serdecznie dziękuję Arkadiuszowi Konwinskiemu za udostępnienie kopii powyższych planów. Ich oryginały można znaleźć w Archiwum Państwowym przy ul. Grottgera 24/25 w Gorzowie Wielkopolskim.
Spodobał Ci się artykuł? Daj lajka i udostępnij dalej. Dziękujemy :)

Chcesz dodać komentarz do artykułu? Zaloguj się lub zarejestruj swoje konto na portalu.