Chodzi o nieistniejący już budynek pod przedwojennym adresem „Crossener Strasse 29”, stojący wówczas w ścisłym sąsiedztwie Domu Strzeleckiego przy Crossener Strasse 30 (obecnie kościół NMP Królowej Polski przy ul. 1 Maja 31). W 1920 r. dom poddano przebudowie przez mistrza ciesielskiego Alberta Keila z siedzibą przy Frauendorfer Str. 29. Więcej w tym temacie znajdziemy w księgach wieczystych frankfurckiej dzielnicy Dammvorstadt, tom V, strona 237.
Zdjęcie nr 1 to rysunek ściany frontowej od strony ulicy, tj. od strony południowej. Oś pionowa biegnąca przez środek drzwiowej ościeżnicy i znajdującego się nad nią okna wyznaczała symetrię całej fasady. Na dachu widać dwa okna typu „wole oczka” oraz cztery kominy. Po lewej stronie istniała niewielka, parterowa dobudówka wykonana z drewna i zwieńczona małą wieżyczką.
Zdjęcie nr 2 to ściana tylna od strony dziedzińca („Hofansicht”), czyli od strony północnej, na której to przewidziano drugą parę drzwi, ale pierwotnie żadnych okien dachowych.
Przekreślenia okien na II piętrze świadczą jednoznacznie o planach wzniesienia na nowo dwóch ostatnich kondygnacji, a być może innego rozmieszczenia okien, ale i płaszczyzn dachowych.
O zaakceptowaniu planów przebudowy pod kątem urzędniczym i technicznym świadczą dwa złożone podpisy. 19 czerwca 1920 r. w imieniu nadzoru budowlanego projekt zaakceptował Otto Morgenschweis – ten sam, który wcześniej zaprojektował m.in. Stadion Wschodniomarchijski (Ostmarkstadion), znany obecnie jako stadion SOSiR w Słubicach. Dzień wcześniej projekt przyjęto również pod kątem technicznym, jednak drugi z podpisów jest nieczytelny.
Zdjęcie nr 3 to ściana tylna od strony dziedzińca, czyli od strony północnej, po planowanej przebudowie dwóch najwyższych kondygnacji. Plan wykonano w skali 1:100. Zaplanowane zmiany dostrzec można na rysunku dwóch ostatnich kondygnacji.
Projektant przebudowy przewidział zmniejszenie liczby okien na II piętrze z dziewięciu do siedmiu, ale przede wszystkim – powiększenie kubatury wspomnianej kondygnacji poprzez podniesienie stropu z obu stron budynku. Każda z powstałych w ten sposób wypustek posiadała po dwa okna i stosownie zmodyfikowaną połać dachu. Pod rysunkiem widnieje podpis kierownika budowy Alberta Keila.
Zdjęcie 4 to ściana boczna od strony wschodniej, gdzie przewidziano trzy okna wychodzące na Dom Strzelecki – dwa na poddaszu i jedno na II piętrze.
Zdjęcie 5. Pod projektem datowanym na marzec 1920 r. ponownie widnieje podpis kierownika budowy Alberta Keila, ale także przedsiębiorcy budowlanego z Frankfurtu nad Odrą Gustava Purpsa.
Zdjęcie nr 6 to już szczegółowy rzut poddasza z góry w skali 1:100. Budynek bazował na planie prostokąta o wymiarach 25 na 12,5 m, okna od południa były rozmieszczone w sposób symetryczny względem osi drzwi, ale wymiary poszczególnych pomieszczeń miały zupełnie różne szerokości.
I tak siedem pomieszczeń zewnętrznych od strony ulicy, czyli południowej miało wymiary (szerokość/ długość):
- 3,43 na 6,30 m, 3,95 na 6,30 m, 2,75 na 6,30 m, 3,20 na 6,30 m,
- 2,50 na 4,90 m, 3 na 4,90 m (pomniejszone na długości o przedpokój),
- 4,80 na 3,73 m.
- 3,80 na 5,15 m,
- 2,85 na 3,18 m, 3,70 na 3,18 m (pomniejszone na długości o przedpokój),
- 3,20 na 5,15 m (klatka schodowa),
- 3,30 na 3,58 m (pomniejszony na długości o przedpokój),
- 2,27 na 5,15 m i 4,40 na 5,15 m.
Dokumenty budowlane w sprawie nieistniejącego już domu przy Crossener Strasse 29 to doskonały przykład na to, że wiedzę o historii lokalnej Słubic można czerpać nie tylko z książek, starych fotografii czy pocztówek, ale i szczegółowych planów budowlanych, które do dziś zachowały się głównie w zbiorach Archiwum Miejskiego we Frankfurcie nad Odrą oraz Archiwum Państwowego w Gorzowie Wielkopolskim.
Serdecznie dziękuję Arkadiuszowi Konwinskiemu za udostępnienie kopii powyższych planów. Ich oryginały można znaleźć w Archiwum Państwowym przy ul. Grottgera 24/25 w Gorzowie Wielkopolskim.
