np:
Słubice
Imię Nazwisko
adres
Starosta Słubicki
znak: KD.............
Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa
Działając na podstawie art. 52 § 3 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wzywamy Starostę Słubickiego do usunięcia naruszenia prawa poprzez:
1. stwierdzenie bezskuteczności nieuznania roszczenia i odmowy zapłaty żądanej kwoty,
2. zwrot opłaty w części bezprawnie zawyżonej.
Uzasadnienie
Pismem z dnia .................r. złożyłem(łam) wniosek o zwrot opłaty w części bezprawnie zawyżonej, w kwocie 425 PLN za wydanie karty pojazdu, seria ................, marki ....................., nr rej. .............., wydanej na podstawie decyzji Starosty z dnia ................r. nr............ pobranej ponad kwotę wynikającej z art. 77 ust. 3 w zw. z ust. 4 pkt 2 i 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. j.t. z 2005r. nr 108 poz. 908), uiszczonej na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r., w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310 ze zm.), na skutek wspomnianego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006r.
Trybunał stwierdził niezgodność wskazanego przepisu z art. 77 ust. 4 pk5t 2 i 5 ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 108, poz.908 z późn. zm.) poprzez wykroczenie poza zakres upoważnienia zawartego w tych przepisach, polegające na zawyżeniu wysokości opłaty za wydanie karty pojazdu. Tym samym z chwilą orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny o niekonstytucyjności przepisów prawnych stanowiących podstawę prawną w niniejszej sprawie, obalone zostało domniemanie konstytucyjności tych przepisów jako sprzeczne z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji.
W odpowiedzi Starosta Słubicki pismem z dnia ...............r., sygn. KD.........., nie uznał roszczenia oraz odmówił zapłaty żądanej kwoty.
W uzasadnieniu swego stanowiska Starosta zaznaczył, iż (ble, ble, ble, wpisać czym się tłumaczy oraz własne stanowisko w sprawie).
np:
Odnosząc się do następnego stanowiska zawartego w piśmie Starosty Słubickiego z dnia .............r., w którym stwierdza, iż odpowiedzialność odszkodowawcza przypisana być powinna państwu z tytułu wydania aktu normatywnego niezgodnego z konstytucją, przytoczyć należy orzeczenie WSA z Gdańsku z dnia 12 lutego 2009r., sygn. akt III SA/Gd 454/08 w którym sąd orzekł, iż zarzuty organu, że to on ponosi w całości negatywne konsekwencje błędu ustawodawcy nie mogą odnieść zamierzonego skutku z przyczyn opisanych w wyroku, notabene tożsamych w niniejszej sprawie. Skoro bowiem prawo daje obywatelowi uprawnienie do odzyskania opłaty w części bezprawnie zawyżonej, to argumenty odnoszące się do niekorzystnych skutków takiej sytuacji dla budżetu organu, nie mogą determinować oceny prawnej żądania strony. Wobec powyższego nieuzasadnionym jest stanowisko organu.
Jednocześnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 29 stycznia 2009r., sygn. akt I SA/Bd 346/08 stwierdza, iż skoro przedmiotowa opłata pobrana została na podstawie przepisu co do którego Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność zarówno z ustawą i z Konstytucją, to mimo że utrata mocy obowiązującej tego przepisu została odroczona do 1 maja 2006r., stwierdzić należy, że był on niekonstytucyjny i sprzeczny z ustawą od samego początku jego obowiązywania. W przypadku derogacji przepisu dokonanej przez TK nie ma więc zastosowania zasada tempus regit actum, ze względu na pozbawienie tego przepisu domniemania jego konstytucyjności.
Nieuzasadnione jest więc stanowisko organu w przedmiocie zwrotu opłaty w części bezprawnie zawyżonej, które mija się z ogólnymi zasadami k.p.a., a zwłaszcza z art. 8 ww. ustawy - zaufania obywateli do organów Państwa.